Ang talinghagang ito na naglalarawan sa mga tao na walang isip ay isang makapangyarihang paalala sa atin tungkol sa kahalagahan ng pag-iisip at pag-unawa sa ating mga kilos. Tulad ng mga hayop na walang isip, ang mga tao na hindi nag-iisip ng mabuti ay nagiging sanhi ng sakit at pagdurusa hindi lamang sa kanilang sarili kundi pati na rin sa iba. Ang talatang ito ay nagpapakita ng kahalagahan ng pagiging maingat at mapagmalasakit sa ating mga interaksyon. Ang ating mga salita at aksyon ay may kakayahang makapagdulot ng malalim na epekto sa damdamin ng ibang tao, kaya't dapat tayong maging sensitibo sa kanilang mga nararamdaman.
Sa paglapit sa iba na may empatiya at pag-unawa, natutunan natin na lahat tayo ay may dalang emosyonal na pasanin. Ang pagiging maingat sa ating komunikasyon at pakikisalamuha ay makatutulong sa atin na maiwasan ang hindi kinakailangang sakit at sa halip ay makapagbigay ng kaginhawahan at koneksyon. Ang karunungang ito ay mahalaga sa lahat ng uri ng relasyon, maging ito man ay sa pamilya, mga kaibigan, o mga estranghero. Sa huli, hinihimok tayo ng talatang ito na maging mga instrumento ng kapayapaan at malasakit sa isang mundong madaling masaktan at kung saan ang mga luha ay madalas na dumadaloy.
