Ang pagtulong sa ating kapwa, lalo na sa mga oras ng kanilang pangangailangan, ay isang mahalagang prinsipyo sa ating pananampalataya. Ang talatang ito ay nag-aanyaya sa atin na maging mapagbigay at handang tumulong, kahit sa mga malapit sa atin. Sa ating pagtulong, naipapakita natin ang pagmamahal ng Diyos sa ating mga kapwa, at nagiging daan tayo upang maipakalat ang Kanyang kabutihan.
Madalas tayong nahaharap sa mga pagkakataon kung saan ang ating simpleng tulong ay nagiging malaking bagay sa iba. Ang mga tao sa paligid natin ay may kanya-kanyang laban at pagsubok, at sa ating mga kamay ang kapangyarihang magbigay ng liwanag sa kanilang madilim na sitwasyon. Ang pagkilos na ito ay hindi lamang nakapagpapagaan ng kanilang pasanin, kundi nagiging simbolo rin ng pagkakaisa at pagmamalasakit sa ating komunidad. Sa bawat pagkakataon na tayo ay tumutulong, tayo ay nagiging kasangkapan ng Diyos sa pagpapalaganap ng Kanyang pagmamahal at biyaya. Ang pagtulong ay hindi lamang isang obligasyon, kundi isang pribilehiyo na nagdadala ng kagalakan sa ating puso at sa puso ng mga tinutulungan natin.