Ang kayabangan at galit ay mga makapangyarihang damdamin na madalas na nagiging sanhi ng ating paglihis mula sa pamumuhay ng kababaang-loob at kapayapaan. Ang talatang ito ay nagsisilbing paalala na ang mga damdaming ito ay hindi talaga ang ating nilikha. Bilang mga tao, tayo ay tinatawag na mamuhay nang may kababaang-loob at pasensya, at kilalanin na ang kayabangan at galit ay maaaring makasira sa ating relasyon sa iba at sa Diyos. Ang kayabangan ay nagiging sanhi upang labis nating pahalagahan ang ating kakayahan at kalimutan ang ating pag-asa sa Diyos, habang ang galit naman ay nagiging dahilan ng mga kilos na nakakasakit sa ating sarili at sa iba.
Sa pagtanggap sa ating mga limitasyon at pagsisikap na mamuhay nang may pagkakasundo sa ating kapwa, maaari tayong magtaguyod ng espiritu ng kababaang-loob na umaayon sa ating tunay na layunin. Ang aral na ito ay nagtutulak sa atin na pagnilayan ang ating mga kilos at saloobin, at magsikap na ipakita ang mga birtud na nagdadala sa atin sa mas malapit na ugnayan sa banal na pag-ibig at karunungan. Sa paggawa nito, maaari tayong bumuo ng isang komunidad na pinahahalagahan ang pag-unawa at habag sa halip na kayabangan at galit, na lumilikha ng mas mapayapa at mapagmahal na mundo.
