Sa kawikaang ito, nakatuon ang pansin sa kahalagahan ng pagiging maingat sa pananalapi at ang mga posibleng bunga ng hindi tamang pamamahala ng utang. Isang babala ito laban sa pagkuha ng mga obligasyon sa pananalapi na hindi kayang tuparin, dahil ang ganitong hakbang ay maaaring magdulot ng malubhang epekto, tulad ng pagkawala ng mga pangunahing pangangailangan. Ang imahen ng pagkakawalay ng sariling kama ay nagpapakita ng tindi ng sitwasyon, na naglalarawan kung paano ang maling pamamahala sa pananalapi ay maaaring mag-alis ng ating kaginhawahan at seguridad.
Ang aral na ito ay nagtuturo sa mga tao na mamuhay sa loob ng kanilang kakayahan at maging mapanuri sa kanilang mga pangako sa pananalapi. Binibigyang-diin nito ang kahalagahan ng karunungan at maingat na pagpaplano upang mapanatili ang katatagan at seguridad sa buhay. Sa pamamagitan ng pag-iwas sa mga hindi kinakailangang utang at pagiging maingat sa mga responsibilidad sa pananalapi, maiiwasan ang pagkabahala at hirap na dulot ng hindi pagtupad sa mga obligasyon. Ang kawikaan na ito ay sumasalamin sa isang unibersal na prinsipyo na lumalampas sa panahon at kultura, na nagpapaalala sa atin ng halaga ng pananaw at responsibilidad sa ating mga buhay pinansyal.
