Ang kasabihang ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng tamang oras at pagiging handa sa pagtanggap ng mga biyaya o kayamanan. Kapag ang isang tao ay nagmamadali sa pagkuha ng mana, maaaring kulang siya sa karanasan o karunungan upang maayos itong pamahalaan, na nagreresulta sa mga maling desisyon at posibleng pagkawala. Ang aral na ito ay nagtuturo sa atin na pahalagahan ang paglalakbay ng pag-unlad at pagkatuto, na ang tunay na mga biyaya ay dumarating kapag tayo ay handa na upang pangasiwaan ang mga ito ng may pananagutan.
Sa mas malawak na konteksto, ang prinsipyong ito ay maaaring ilapat sa maraming aspeto ng buhay, tulad ng pag-unlad sa karera, mga relasyon, o personal na layunin. Nagtuturo ito sa atin na ang pagmamadali sa mga bagay nang walang wastong paghahanda o pag-unawa ay maaaring magdulot ng pagkabigo o pagkasira. Sa pamamagitan ng paglinang ng pasensya at pagbibigay sa ating sarili ng oras upang lumago sa ating mga tungkulin o responsibilidad, mas malamang na makamit natin ang pangmatagalang tagumpay at kasiyahan. Ang karunungan na ito ay nagtuturo sa atin na magtiwala sa tamang panahon ng Diyos, na may panahon para sa lahat ng bagay at ang mga biyaya ay pinaka-kapaki-pakinabang kapag dumarating ito sa tamang oras.