Sa konteksto ng sinaunang Israel, ang mga lungsod ng kanlungan ay may mahalagang papel sa sistema ng katarungan. Ang mga lungsod na ito ay nagbigay ng kanlungan para sa mga taong hindi sinasadyang nakapatay ng iba, na nagpoprotekta sa kanila mula sa agarang paghihiganti ng pamilya ng biktima. Ayon sa batas, ang mga indibidwal na ito ay dapat manatili sa lungsod ng kanlungan hanggang sa mamatay ang mataas na pari, na sumasagisag sa isang panahon ng pagtanggap at pagninilay-nilay. Sa pagbabawal ng pagtanggap ng salapi, tinitiyak ng batas na ang katarungan ay hindi maaaring iwasan sa pamamagitan ng kayamanan o impluwensya. Ang patakarang ito ay nagbigay-diin sa prinsipyo na ang buhay ng tao ay sagrado at ang katarungan ay dapat na patas at makatarungan para sa lahat, anuman ang katayuan sa lipunan. Ito rin ay nagsisilbing paalala ng responsibilidad ng komunidad na ipagtanggol ang katarungan at protektahan ang mga inosente habang tinitiyak na ang mga kahihinatnan ng mga aksyon ay naaangkop na natutugunan. Ang pagbabawal sa salapi ay nagpapalakas ng ideya na ang katarungan ay hindi isang kalakal na maaaring bilhin o ibenta, kundi isang banal na utos na dapat ipatupad nang may integridad at katarungan. Ito ay humihikbi ng isang lipunan kung saan ang mga batas ay pantay na ipinatutupad, at kung saan ang dignidad at halaga ng bawat tao ay kinikilala at iginagalang.
Ang mga prinsipyo ng katarungan, awa, at kabanalan ng buhay ay patuloy na tema sa Bibliya, na nag-uudyok sa mga mananampalataya na panatilihin ang mga halagang ito sa kanilang sariling buhay.