Sa kanilang paglalakbay patungo sa Lupang Pangako, humiling ang mga Israelita na makadaan sa lupain ng Edom. Sa kabila ng kanilang mga pangako na hindi makakasama sa lupaing ito at ang kanilang mga intensyon na mapayapa, tinanggihan ng Edom ang kanilang kahilingan. Ang pagtangging ito ay hindi lamang sa salita; nagpakita ang Edom ng isang malaking hukbo, handang harapin ang mga Israelita. Ang sitwasyong ito ay nagpapakita ng mga tunay at konkretong hadlang na maaaring lumitaw kahit na tayo ay nasa landas na itinakda ng Diyos. Nagbibigay ito ng paalala na ang pagsunod sa kalooban ng Diyos ay hindi nag-aalis sa atin mula sa mga hamon o pagtutol.
Ang karanasan ng mga Israelita sa Edom ay nagtuturo sa atin ng kahalagahan ng pagtitiyaga at pananampalataya sa plano ng Diyos, kahit na tayo ay nahaharap sa tila hindi mapagtagumpayang mga hadlang. Binibigyang-diin din nito ang pangangailangan para sa diplomasya at pasensya sa pakikitungo sa iba na maaaring hindi nakauunawa o sumusuporta sa ating pananaw. Ang karanasan ng mga Israelita ay nag-uudyok sa mga mananampalataya na magtiwala sa pagkakaloob at proteksyon ng Diyos, na alam na Siya ay kasama natin kahit na may mga humaharang sa atin. Ang talinghagang ito ay nag-aanyaya sa atin na pag-isipan kung paano natin hinaharap ang pagtutol at ang kahalagahan ng pagpapanatili ng integridad at kapayapaan sa ating pakikitungo sa iba.
