Sa kwentong ito, isang babae ang lumapit kay Jesus na may dalang matinding pananampalataya, matapos ang labindalawang taon ng pagdurusa dahil sa pagdurugo. Sa kabila ng dami ng tao sa paligid Niya, naniniwala siya na ang simpleng paghawak sa laylayan ng Kanyang damit ay sapat na upang siya ay gumaling. Ang kanyang pananampalataya ay hindi nagkamali, sapagkat agad na huminto ang kanyang pagdurugo sa kanyang paghawak. Ipinapakita ng kwentong ito ang malalim na kapangyarihan ng pananampalataya at ang malasakit ni Jesus. Binibigyang-diin nito na si Jesus ay bukas sa lahat ng humahanap sa Kanya, anuman ang kanilang kalagayan. Ang kanyang paggaling ay hindi lamang pisikal; ito rin ay sumasagisag sa espiritwal na pagbawi at ang pagwawasak ng mga hadlang sa lipunan, dahil ang kanyang kondisyon ay naglagay sa kanya sa labas ng komunidad. Ang kwento ng babae ay isang patunay na ang pananampalataya, kahit sa pinakasimpleng pagkilos, ay maaaring magdulot ng mga himala. Para sa mga Kristiyano, ang mensaheng ito ay paalala ng kahalagahan ng pananampalataya at ang makapangyarihang pagmamahal at awa ni Jesus.
Ang kwentong ito ay nag-uudyok din sa mga mananampalataya na magpatuloy sa kanilang pananampalataya, kahit sa harap ng mga matagal nang pagsubok. Tinitiyak nito na si Jesus ay nakikinig sa kanilang mga pangangailangan at handang tumugon sa kanilang pananampalataya na may habag at pagpapagaling.