Ang pagsilang ni Jesus ay isang napakahalagang sandali na puno ng kababaang-loob at kasimplihan. Si Maria, isang batang babae mula sa simpleng pamilya, ay nanganak sa kanyang unang anak na si Jesus sa isang lugar na hindi marangya. Sa pamamagitan ng pagbalot sa kanya ng mga tela at paglalagay sa kanya sa isang sabsaban, na karaniwang ginagamit ng mga hayop, ang kwento ay nagbibigay-diin sa kababaang-loob ng simula ni Jesus. Ang ganitong kalagayan ay mahalaga sapagkat ito ay salungat sa mga inaasahan ng pagsilang ng isang hari, na nagpapakita na ang kaharian ni Jesus ay hindi nakabatay sa materyal na yaman kundi sa espiritwal na kahalagahan.
Ang pagbanggit ng kawalan ng silid para sa mga bisita ay nagpapakita ng hindi paghahanda ng mundo na tanggapin ang Tagapagligtas. Ito ay paalala na madalas nating nalalampasan ang presensya ng banal na biyaya sa mga ordinaryong sitwasyon. Sa kabila ng mga simpleng kalagayan, ang kaganapang ito ay ipinagdiwang ng mga anghel at mga pastol, na sumasagisag na ang mensahe at pag-ibig ni Jesus ay bukas sa lahat, anuman ang kanilang katayuan sa lipunan. Ang simpleng pagsilang na ito ay nagtatakda ng daan para sa buhay at ministeryo ni Jesus, na patuloy na nag-aangat sa mga nasa ilalim at hinahamon ang mga pamantayan ng lipunan.
