Sa sinaunang Israel, ang mga batas ukol sa mga sakit sa balat ay bahagi ng mas malawak na hanay ng mga batas sa kadalisayan na naglalayong protektahan ang komunidad mula sa pisikal at espirituwal na kontaminasyon. Ang mga sakit sa balat, na kadalasang tinutukoy bilang ketong sa mga biblikal na termino, ay maaaring magdulot ng pag-iisa mula sa komunidad dahil sa kanilang nakakahawang katangian. Ang mga regulasyon ay nagbigay ng sistematikong paraan sa pagsusuri at pamamahala ng mga kondisyong ito, tinitiyak na ang mga naapektuhan ay maaaring muling isama sa lipunan kapag sila ay gumaling.
Ang mga patakarang ito ay hindi lamang tungkol sa kalinisan; nagdadala rin ito ng mas malalim na espirituwal na kahulugan. Sa isang lipunan kung saan ang espirituwal at pisikal na kalusugan ay mahigpit na magkaugnay, ang pagpapanatili ng kadalisayan ay itinuturing na mahalaga para sa pagkakaroon ng tamang relasyon sa Diyos. Ang mga batas ay nagsisilbing paalala ng kahalagahan ng kabanalan at ng pangangailangan na tugunan ang anumang anyo ng karumihan, maging ito man ay pisikal o espirituwal. Sa pagsunod sa mga patakarang ito, naaalala ng mga Israelita ang kanilang tipan sa Diyos at ang kanilang tawag na maging isang banal na bansa.
