Sa talatang ito, nakikipag-usap ang Diyos sa mga Israelita sa pamamagitan ni Josue, pinapaalala sa kanila ang kanilang paglalakbay at ang mga tagumpay na kanilang nakamit sa tulong ng Diyos. Matapos nilang tawirin ang Ilog Jordan, hinarap nila ang nakatindig na bayan ng Jerico at ang mga naninirahan dito, kasama na ang iba pang malalakas na grupo tulad ng mga Amorrheo at Cananeo. Sa kabila ng lakas at dami ng kanilang mga kaaway, ibinigay ng Diyos ang mga kalaban na ito sa mga kamay ng mga Israelita, na nagpapakita ng Kanyang kapangyarihan at katapatan.
Ang sandaling ito ay bahagi ng mas malaking kwento kung saan inaalala ni Josue ang kasaysayan ng paglalakbay ng Israel mula sa Ehipto patungo sa Lupang Pangako, na binibigyang-diin ang walang kapantay na suporta ng Diyos at ang pagtupad sa Kanyang mga pangako. Ang talatang ito ay nagsisilbing patotoo sa soberanya ng Diyos at sa Kanyang papel bilang tagapagtanggol at tagapagbigay para sa Kanyang bayan. Hinihimok nito ang mga mananampalataya na magtiwala sa plano ng Diyos at umasa sa Kanyang lakas sa pagharap sa kanilang mga laban. Sa pag-alala sa mga nakaraang tagumpay na ipinagkaloob ng Diyos, naaalala ng mga mananampalataya ang Kanyang patuloy na presensya at ang katiyakan na gagabayan sila sa mga hamon.