Sa panahon ng matinding pagsubok at nalalapit na paghuhukom, inutusan ng Panginoon ang mga tao na tawagin ang mga babaeng nagluluksa, ang mga bihasa sa sining ng pagdadalamhati. Ang mga babaeng ito ay may mahalagang papel sa sinaunang lipunan, na nangunguna sa komunidad sa mga pagpapahayag ng kalungkutan at pagdadalamhati. Ang kanilang presensya ay nagpapakita ng kabigatan ng sitwasyon, dahil sila ay tinawag upang magluksa para sa espirituwal at pisikal na pagkawasak na dinaranas ng bayan. Ang tawag na ito sa pagdadalamhati ay hindi lamang tungkol sa pagpapahayag ng kalungkutan; ito ay isang malalim na pagkilala sa mga kasalanan ng bayan at ang mga bunga na nagmula sa pagtalikod sa Diyos.
Ang pagdadalamhati ay isang sama-samang pagpapahayag, na binibigyang-diin ang pangangailangan ng komunidad na magkaisa sa pagsisisi at pagninilay. Ito ay nagsisilbing proseso ng pagpapalaya, na nagbibigay-daan sa mga tao na harapin ang kanilang katotohanan at humingi ng kapatawaran at paghilom mula sa Diyos. Sa pamamagitan ng prosesong ito, may pagkakataon para sa pagbabago at pag-asa, habang ang komunidad ay bumabalik sa Diyos, nagtitiwala sa Kanyang awa at biyaya. Ang talatang ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagharap sa ating mga kahinaan at ang kapangyarihan ng sama-samang pagdadalamhati sa paglalakbay tungo sa espirituwal na pagbabalik-loob.
