Sa mga unang taon ng paghahari ni Haring Zedekias sa Juda, isang mahalagang kaganapan ang naganap sa loob ng sagradong templo. Si Hanania, isang propeta mula sa Gibeon, ay humarap upang magsalita kay Jeremias at sa mga nakatipong tao, kasama ang mga pari. Ang tagpong ito ay nagpapakita ng bigat ng mensahe na ipapahayag, sapagkat ang templo ay isang lugar ng pagsamba at pakikipag-usap sa Diyos. Ang mga propeta tulad ni Hanania ay may mahalagang papel sa sinaunang Israel, kadalasang nagdadala ng mga mensahe na maaaring magpatibay o hamunin ang umiiral na kalagayan.
Ang presensya ng mga pari at ng publiko ay nagpapahiwatig na ang mensahe ay mahalaga para sa buong komunidad, hindi lamang isang pribadong pahayag. Ang kontekstong ito ay nag-aanyaya ng pagninilay sa papel ng propesiya sa paggabay sa espiritwal at moral na direksyon ng isang komunidad. Binibigyang-diin din nito ang pangangailangan para sa pag-unawa, dahil hindi lahat ng mensahe ng propeta ay naaayon sa kalooban ng Diyos. Ang sandaling ito ay nagsisilbing paalala ng dinamikong at minsang masalimuot na kalikasan ng ministeryo ng propesiya, kung saan ang katotohanan at pandaraya ay maaaring magkasama, na nangangailangan ng karunungan at pananampalataya upang mapagtagumpayan.
