Sa talatang ito, sinasalita ng Diyos ang tungkol sa hinaharap kung saan ang Kanyang bayan ay hindi na tatawag sa mga pangalan ng mga Baal, ang mga huwad na diyos na kanilang sinamba noon. Ang pagbabagong ito ay nagpapakita ng isang malalim na pagbabago sa kanilang relasyon sa Diyos, kung saan ang pagsamba sa mga diyus-diyosan ay aalisin at ang tunay na debosyon ay maibabalik. Ang pagtanggal ng mga pangalan mula sa kanilang mga labi ay simbolo ng paglilinis ng kanilang mga puso at isipan, na nagdadala sa isang mas dalisay na anyo ng pagsamba.
Ang pangakong ito ay hindi lamang tungkol sa kawalan ng mga huwad na diyos kundi tungkol sa pagkakaroon ng mas malalim at tunay na relasyon sa Diyos. Ipinapakita nito ang hindi matitinag na pangako ng Diyos sa Kanyang bayan, sa kabila ng kanilang mga nakaraang pagkakamali. Ang talatang ito ay isang makapangyarihang paalala ng biyaya ng Diyos at ng Kanyang kakayahang magbigay ng bagong simula at pag-ayos. Hinihimok nito ang mga mananampalataya na umiwas sa anumang bagay na nagiging sagabal sa kanilang relasyon sa Diyos at yakapin ang buhay na nakasentro sa Kanyang pag-ibig at katotohanan. Ang pagbabagong ito ay patunay ng pag-asa at pagtanggap na available sa lahat ng nagnanais sa Diyos ng taos-puso.
