Ang utos laban sa pagnanasa ay tumutukoy sa likas na ugali ng tao na hangarin ang pag-aari ng iba, na nagiging sanhi ng inggitan at hindi pagkaka-contento. Sa pamamagitan ng pagbabawal na magnasa sa asawa, ari-arian, o mga pag-aari ng ating kapwa, hinihimok tayo nitong pahalagahan ang mga bagay na mayroon tayo at magpasalamat sa mga biyayang natamo. Ang prinsipyong ito ay mahalaga sa pagpapanatili ng malusog na relasyon at isang masayang komunidad. Kapag nakatuon tayo sa mga bagay na wala tayo, nagiging biktima tayo ng negatibong damdamin, ngunit sa pamamagitan ng pagpapahalaga sa ating mga biyaya, pinapanday natin ang isang espiritu ng pasasalamat at kapayapaan.
Ang utos na ito ay nagbibigay-diin din sa kahalagahan ng paggalang sa hangganan at pag-aari ng iba. Nagtuturo ito sa atin na ang tunay na kasiyahan ay hindi nagmumula sa pagkakaroon ng higit pa, kundi sa pagpapahalaga sa mga relasyon at yaman na mayroon tayo. Sa pamamagitan ng pagbuo ng saloobin ng pasasalamat, maaari tayong lumikha ng isang komunidad kung saan ang tiwala at respeto ang nangingibabaw, na nagbabawas ng hidwaan at nagtataguyod ng pagkakaintindihan. Ang turo na ito ay isang walang panahong paalala na pahalagahan ang ating sariling buhay at tulungan ang iba na gawin din ito, na nagiging dahilan upang makabuo ng mas mapagmalasakit at pantay-pantay na lipunan.
