Ang katarungan at pagiging patas ay mga pundamental na prinsipyo sa anumang lipunan, at ang patakarang ito ay nagbibigay-diin sa kanilang kahalagahan. Ang pangangailangan ng dalawa o tatlong saksi bago hatulan ang isang tao sa isang krimen ay isang proteksyon laban sa maling akusasyon at tinitiyak na ang mga desisyon ay nakabatay sa maaasahang ebidensya. Ang prinsipyong ito ay nagpoprotekta sa mga indibidwal mula sa maling pag-aakusa at pagkakakulong batay sa hindi sapat o bias na testimonya. Nagpapalaganap ito ng isang kultura ng integridad, kung saan ang katotohanan ay pinahahalagahan at pinananatili.
Sa mas malawak na konteksto, ang prinsipyong ito ay humihikayat sa mga komunidad na sama-samang maghanap ng katotohanan at tiyakin na ang katarungan ay hindi lamang nakikita kundi isinasagawa nang may patas at malinaw na proseso. Pinapaalala nito sa atin ang kahalagahan ng corroboration at ang pangangailangan para sa maingat na pagsusuri ng ebidensya bago makagawa ng mga konklusyon. Ang ganitong paraan ng katarungan ay hindi lamang tungkol sa pagprotekta sa inakusahan kundi pati na rin sa pagpapanatili ng tiwala sa proseso ng hudikatura, na tinitiyak na ito ay patas at makatarungan para sa lahat ng sangkot.