Ang pag-angat ni Daniel sa mataas na posisyon sa Babilonia ay isang patunay ng kapangyarihan ng pananampalataya at banal na karunungan. Matapos niyang ipaliwanag ang panaginip ni Haring Nebuchadnezzar, hindi lamang siya pinarangalan ng mga regalo kundi binigyan din ng makabuluhang kapangyarihan sa buong lalawigan ng Babilonia at sa mga pantas na tagapagturo nito. Ang pangyayaring ito ay nagpapakita ng prinsipyong biblikal na pinararangalan ng Diyos ang mga nananatiling tapat at gumagamit ng kanilang mga kaloob para sa Kanyang kaluwalhatian. Ang kwento ni Daniel ay nagbibigay ng lakas ng loob sa mga mananampalataya na ang Diyos ay maaaring magbukas ng mga pintuan at magbigay ng mga pagkakataon na lampas sa inaasahan ng tao kapag tayo ay nagtitiwala sa Kanya at kumikilos nang may integridad.
Ang bagong papel ni Daniel ay nagpapakita rin ng kahalagahan ng paggamit ng sariling posisyon at impluwensya para sa kabutihan. Sa kabila ng pagiging nasa banyagang lupa at kultura, nanatili si Daniel sa kanyang pananampalataya at mga halaga, na nagbibigay ng halimbawa kung paano dapat pamahalaan ang mga posisyon ng kapangyarihan nang may kababaang-loob at katuwiran. Ang kwento niya ay paalala na ang Diyos ay maaaring kumilos sa atin sa anumang sitwasyon, at ang ating katapatan ay maaaring magdala ng mga biyaya hindi lamang para sa ating sarili kundi pati na rin sa mga tao sa paligid natin. Nagtuturo ito sa mga mananampalataya na hanapin ang karunungan at manatiling matatag sa kanilang pananampalataya, na nagtitiwala na may layunin ang Diyos para sa bawat sitwasyon.
