Ang karanasan ni Pablo sa Lystra ay isang makapangyarihang patunay ng mga hamon na dinaranas ng mga unang Kristiyano. Sa kabila ng kanyang mga pagsisikap na ipahayag ang ebanghelyo, siya ay naharap sa matinding pagsalungat mula sa mga taong nababahala sa kanyang mensahe. Ang mga Judio mula sa Antioquia at Iconio, na tumutol sa mga turo ni Pablo, ay nagtagumpay na maimpluwensyahan ang masa laban sa kanya, na nagresulta sa isang marahas na pag-atake. Si Pablo ay binato, isang malupit na anyo ng parusa, at iniwan na parang patay sa labas ng lungsod. Ang insidenteng ito ay naglalarawan ng mga pisikal na panganib at pagtanggi ng lipunan na dinaranas ng mga unang misyonero.
Ngunit ang kwento ni Pablo ay isa ring kwento ng katatagan at hindi matitinag na pananampalataya. Matapos siyang batuhin, hindi siya tumigil sa kanyang misyon. Sa halip, ipinagpatuloy niya ang kanyang pangangaral at pagtatayo ng mga simbahan, na nagpapakita ng kanyang malalim na dedikasyon sa kanyang tawag. Ang salaysay na ito ay naghihikayat sa mga mananampalataya na magpatuloy sa kanilang mga paglalakbay sa pananampalataya, kahit na nahaharap sa malalaking hadlang. Isang paalala ito ng mga sakripisyo ng mga unang Kristiyano at ng patuloy na kapangyarihan ng pananampalataya upang mapagtagumpayan ang mga pagsubok.
