Ang kwento ng mga tao sa Persepolis ay isang makapangyarihang paalala ng lakas ng pagkakaisa at tapang. Si Antiochus, na kilala sa kanyang mga agresibong hakbang upang palawakin ang kanyang imperyo, ay nagpasya na sakupin ang Persepolis, isang lungsod na puno ng kultura at relihiyon. Ang kanyang layunin ay nakawin ang mga templo, na hindi lamang mga lugar ng pagsamba kundi mga simbolo ng pagkakakilanlan ng lungsod. Ngunit sa halip na matakot, ang mga tao ng Persepolis ay nagkaisa at nag-armas upang ipagtanggol ang kanilang mga sagradong espasyo at paraan ng pamumuhay. Ang kanilang sama-samang tapang ay nagdulot kay Antiochus na umatras, na nagbigay-diin sa tema ng katatagan laban sa pang-aapi.
Ang kwentong ito ay nagsisilbing inspirasyon na kahit gaano pa man kalakas ang kalaban, ang lakas ng isang nagkakaisang komunidad ay kayang lampasan ang malalaking hamon. Nagbibigay ito ng paalala na ang pananampalataya, tapang, at pagkakaisa ay mga makapangyarihang sandata laban sa kawalang-katarungan. Ang mensahe ay nag-uudyok sa mga mananampalataya na manatiling matatag sa kanilang mga paniniwala at magtiwala na ang katarungan ay magtatagumpay laban sa pang-aapi. Ipinapakita rin nito ang mas malawak na tema ng banal na katarungan at proteksyon para sa mga nananatiling tapat sa kanilang pananampalataya.