Ang tugon ni David sa pagpatay kay Ish-Bosheth ni Rechab at Baanah ay isang masalimuot na pagsasama ng katarungan, pamumuno, at paggalang sa mga patay. Sa pag-utos na patayin ang mga mamamatay-tao, ipinakita ni David ang kanyang pangako sa katarungan at sa batas, na binibigyang-diin na ang pagtataksil at pagpatay ay hindi tatanggapin sa ilalim ng kanyang pamumuno. Ang pampublikong pagpapakita ng kanilang mga katawan ay nagsilbing babala laban sa mga susunod na gawa ng pagtataksil at isang pahayag ng seryosong pagtingin ni David sa mga ganitong krimen.
Sa parehong pagkakataon, ang desisyon ni David na ilibing ang ulo ni Ish-Bosheth sa libingan ni Abner ay nagpapakita ng paggalang sa dignidad ng namatay. Sa kabila ng pagiging kalaban ni Ish-Bosheth, pinili ni David na parangalan siya sa kanyang kamatayan, kinikilala ang pagkakapantay-pantay ng pagkatao at ang pangangailangan para sa pagkakasundo. Ang aksyong ito ay nagpapakita ng kahalagahan ng katarungan na may kasamang awa at paggalang, na naglalarawan ng istilo ng pamumuno na pinahahalagahan ang pananagutan at malasakit. Ang mga hakbang ni David ay nagsisilbing paalala ng mga kumplikadong aspeto ng pamumuno at ang pangangailangan na balansehin ang katarungan at pagkatao.
