Sa panahon ng matinding hidwaan sa politika, nagkaisa sina Rezin, hari ng Aram, at Pekah, hari ng Israel, upang salakayin ang Jerusalem. Layunin nilang patalsikin si Haring Ahaz at itatag ang kanilang impluwensya sa rehiyon. Sa kabila ng kanilang pinagsamang lakas militar at ang pag-atake na kanilang isinagawa sa lungsod, hindi nila nagawang sakupin ang Jerusalem. Ang pangyayaring ito ay nagpapakita ng tibay ng Jerusalem at ng proteksyong natamo nito, na pinaniniwalaan ng marami na tanda ng banal na interbensyon.
Ang konteksto ng kasaysayan ay nagpapakita ng isang panahon kung saan ang kaharian ng Juda, sa ilalim ni Ahaz, ay mahina at nahaharap sa mga banta mula sa mga kalapit na bansa. Gayunpaman, ang pagkabigo ng dalawang hari na ito na talunin ang Jerusalem ay nagsisilbing patunay na mayroong mas mataas na kapangyarihan na nagbabantay sa lungsod at sa mga tao nito. Para sa mga mananampalataya, ang kwentong ito ay maaaring maging pinagmulan ng lakas ng loob, na nagpapakita na kahit na nahaharap sa napakalaking pagsubok, ang pananampalataya at pagtitiwala sa banal na suporta ay maaaring magdala sa mga hindi inaasahang kinalabasan. Nagpapaalala ito sa atin na ang mga hamon, gaano man katindi, ay maaaring harapin nang may lakas at tibay kapag tayo ay nasa ilalim ng banal na proteksyon.
