Sa iktatlumpu't siyam na taon ng paghahari ni Haring Azariah sa Juda, si Menahem, anak ni Gadi, ay umakyat sa trono ng Israel. Siya ay naghari mula sa lungsod ng Samaria sa loob ng isang dekada. Ang panahong ito sa kasaysayan ng Israel ay nailalarawan sa pamamagitan ng madalas na pagbabago sa pamumuno, na kadalasang sinasamahan ng kawalang-tatag at hidwaan sa politika. Ang pag-akyat ni Menahem sa kapangyarihan ay bahagi ng mas malawak na kwento ng mga nahating kaharian ng Israel at Juda, bawat isa ay may kanya-kanyang hamon at mga pinuno. Ang pag-unawa sa konteksto ng paghahari ni Menahem ay tumutulong sa atin na pahalagahan ang mga kumplikasyon ng pamumuno at ang epekto ng mga pagbabago sa politika sa mga tao ng Israel. Ang talatang ito ay nagsisilbing paalala ng panandaliang kalikasan ng awtoridad ng tao at ang patuloy na presensya ng banal na pangangalaga sa mga gawain ng mga bansa. Nag-uudyok ito ng pagninilay sa mga responsibilidad ng pamumuno at ang kahalagahan ng paghahanap ng karunungan at gabay sa pamamahala.
Ang kasaysayan ay nagpapakita rin ng pagkakaugnay-ugnay ng dalawang kaharian, dahil ang timeline ng paghahari ng isang hari ay kadalasang minamarkahan ng mga kaganapan sa kalapit na kaharian. Ang pagkakaugnay na ito ay maaaring ituring na isang metapora para sa mas malawak na karanasan ng tao, kung saan ang ating mga buhay at mga aksyon ay nakaugnay sa iba, na humihikbi ng pag-unawa at kooperasyon.