Ang sibat ni Goliat ay inilarawan sa paraang nagtatampok ng kanyang napakalaking lakas at banta na dulot niya. Ang pagbanggit sa hawakan nito na parang panggulong bakal ng isang tagagawa ng tela ay nagpapahiwatig na ito ay hindi lamang mahaba kundi matibay din, na nagpapakita na si Goliat ay isang mandirigma na may malaking kapangyarihan. Ang talim na may bigat na anim na raang siklong bakal, na tinatayang labinlimang libra, ay higit pang nagpapakita ng nakamamatay na potensyal ng sibat. Ang detalyeng ito ay naglalarawan kay Goliat bilang isang nakakatakot na kalaban, na may mabigat na armas at tila hindi matatalo. Ang kanyang tagapagtanggol ng kalasag na naglalakad sa unahan niya ay nagdaragdag sa imahen ng isang handang mandirigma, handa na para sa labanan.
Sa mas malawak na konteksto ng kwento nina David at Goliat, ang mga detalyeng ito ay nagtatampok ng matinding pagkakaiba sa pagitan ng dalawang tauhan. Si David, isang batang pastol na walang baluti, ay humaharap sa higanteng ito na may dala lamang na panghampas at mga bato. Gayunpaman, ang kwento ay nagpapakita na ang pisikal na lakas at armas ay hindi ang pangunahing batayan ng tagumpay. Sa halip, ang pananampalataya ni David sa Diyos at ang kanyang tapang ang nagdala sa kanya sa tagumpay. Ang kwentong ito ay nagsisilbing paalala na sa pamamagitan ng pananampalataya, ang sinuman ay maaaring humarap at malampasan ang mga hamon na tila imposibleng lampasan, na hinihimok ang mga mananampalataya na magtiwala sa banal na lakas sa halip na sa sariling kapangyarihan.
