Si Jonathan, anak ni Haring Saul, ay nasa isang mapanganib na sitwasyon kasama ang kanyang tagapagsilbi, humaharap sa hukbo ng mga Filisteo. Iminungkahi niya ang isang pagsubok upang matukoy ang kalooban ng Diyos: kung ang mga Filisteo ay mag-anyaya sa kanila na umakyat, ito ay magiging tanda na ipinagkaloob na ng Diyos ang tagumpay sa kanila. Ang pamamaraang ito ay nagpapakita ng pagtitiwala ni Jonathan sa Diyos sa halip na sa karunungan ng tao o lakas ng militar. Binibigyang-diin nito ang tema ng pananampalataya at pagtitiwala sa banal na patnubay, kahit na ang mga kalagayan ay tila nakakatakot. Ang pananampalataya ni Jonathan ay hindi pasibo; ito ay nagsasangkot ng pagkilos batay sa paniniwala na aktibong nakikialam ang Diyos sa kanilang sitwasyon.
Ang kwentong ito ay naghihikayat sa mga mananampalataya na hanapin ang patnubay ng Diyos sa kanilang sariling buhay, lalo na sa mga mahihirap na desisyon. Pinapaalala nito sa atin na ang pananampalataya ay kadalasang nangangailangan ng parehong pakikinig sa direksyon ng Diyos at pagkuha ng matapang na hakbang pasulong. Ang kahandaang kumilos ni Jonathan batay sa tanda na kanyang hinahanap ay isang patunay ng kanyang tiwala sa kapangyarihan at presensya ng Diyos. Ipinapakita ng kwentong ito na kapag hinahanap at kinikilala natin ang mga palatandaan ng Diyos, maaari tayong umusad nang may tapang at katiyakan, na alam na tayo ay nakaayon sa Kanyang kalooban.
