Ten fragment podkreśla różnicę między sprawami ludzkimi a boskimi. Podczas gdy sprawy ludzkie, takie jak te dotyczące króla, mogą wymagać tajemnicy i ostrożności, dzieła Boga powinny być otwarcie dzielone i celebrowane. Odzwierciedla to przekonanie, że działania i cuda Boga nie są tylko dla osobistego dobra, ale mają na celu budowanie i zachęcanie całej wspólnoty. Deklarując dzieła Boga, wierzący mogą inspirować innych, wzmacniać ich wiarę i przynosić chwałę Bogu. Ta otwartość w mówieniu o dziełach Bożych to wezwanie do świadectwa i dawania świadectwa o Jego obecności i mocy w naszym życiu. Przypomina nam, że dzieła Boże są świadectwem Jego miłości, miłosierdzia i zaangażowania w świat, a dzielenie się tymi historiami może przynieść nadzieję i zachętę innym. Fragment ten zachęca wierzących do odwagi w dzieleniu się swoimi doświadczeniami Bożej dobroci, tworząc efekt kuli śnieżnej wiary i zaufania w Bożą opatrzność.
Dzięki temu, że otwarcie mówimy o tym, co Bóg uczynił w naszym życiu, możemy przyczynić się do budowania silniejszej wspólnoty, w której każdy czuje się zachęcony do dzielenia się swoimi doświadczeniami i świadectwami. To właśnie w tych historiach odkrywamy, jak Bóg działa w naszym życiu i jak Jego miłość dotyka serc innych ludzi.
