Werset ten odnosi się do boskiego wyboru i umocnienia przywódcy, nadając mu zaszczyt i autorytet w oczach jego ludu oraz innych narodów. Przywódca nie tylko otrzymuje polecenia, aby prowadzić swój naród, ale także dostrzega chwałę Boga, co oznacza głęboką, osobistą relację z boskością. Ta relacja jest fundamentem jego przywództwa, ponieważ dostarcza mu mądrości i siły potrzebnej do sprawiedliwego rządzenia.
Werset sugeruje, że prawdziwe przywództwo polega na byciu naczyniem boskiej chwały, gdzie działania i decyzje przywódcy mają odzwierciedlać boskie zasady. Podkreśla znaczenie pokory i odpowiedzialności w przywództwie. Chwała przywódcy nie pochodzi z niego samego, lecz jest odzwierciedleniem obecności i celu Boga w jego życiu. Przypomina, że przywództwo to powołanie do służby innym, do podnoszenia i prowadzenia ich zgodnie z boską wolą oraz bycia latarnią Bożej miłości i sprawiedliwości w świecie.