Apostoł Paweł w tym wersecie przedstawia zwięzłą, ale głęboką zasadę chrześcijańskiego postępowania. Miłość, centralny temat nauk chrześcijańskich, ma być szczera i bez obłudy. Ta szczerość w miłości wykracza poza powierzchowne działania i sięga do samego rdzenia intencji oraz postaw wobec innych. Wezwanie do nienawiści zła to silne upomnienie, aby odrzucić grzech i złe postępowanie, nie tylko w działaniach, ale także w myślach i pragnieniach. Odrzucenie zła nie jest pasywne, lecz aktywne, wymagające czujności i rozeznania w codziennym życiu.
Trzymanie się dobra wiąże się z świadomym wyborem dążenia do sprawiedliwości i cnót. Chodzi o przyjmowanie działań i postaw, które odzwierciedlają dobroć Boga, takich jak życzliwość, cierpliwość i uczciwość. Ten werset wyzwala wierzących do zbadania swoich serc i działań, aby upewnić się, że ich miłość nie jest jedynie fasadą, ale prawdziwym odzwierciedleniem ich zaangażowania w nauki Chrystusa. W ten sposób chrześcijanie są zachęcani do budowania wspólnot i relacji opartych na prawdzie i dobru, co sprzyja autentycznemu i potężnemu rozkwitowi miłości.
