W swoim powitaniu Paweł identyfikuje się jako więzień Chrystusa Jezusa, co jest potężnym stwierdzeniem jego oddania oraz poświęcenia, jakie jest gotów ponieść dla swojej wiary. W ten sposób Paweł nie tylko ustanawia swoją autorytet, ale także łączy się z odbiorcą na głębokim poziomie duchowym, pokazując, że jego uwięzienie nie jest przeszkodą, lecz świadectwem jego zaangażowania w Ewangelię. Wspomniany obok Pawła Tymoteusz przypomina o wspólnotowym charakterze ich misji, podkreślając znaczenie współpracy i jedności w szerzeniu chrześcijańskiego przesłania.
Zwracając się do Filemona jako do umiłowanego przyjaciela i współpracownika, Paweł uznaje bliską relację, jaką dzielą, oraz znaczącą rolę, jaką Filemon odgrywa w społeczności chrześcijańskiej. To powitanie przygotowuje grunt pod resztę listu, który zgłębi tematy przebaczenia, pojednania i przemieniającej mocy chrześcijańskiej miłości. Wprowadzenie to podkreśla wartości wzajemnego szacunku i partnerstwa, zachęcając wierzących do wspierania się nawzajem w ich duchowej drodze oraz do wspólnej pracy na rzecz misji Kościoła.
