W tej nauce Jezus porusza kwestię rozwodu, temat szeroko dyskutowany wśród ówczesnych liderów religijnych. Podkreśla święty charakter małżeństwa jako przymierza, które ma trwać przez całe życie. Stwierdzając, że rozwód jest dozwolony tylko w przypadkach nierządu, Jezus ukazuje powagę niewierności małżeńskiej jako naruszenia tego świętego związku. Ten wyjątek nie ma na celu zachęcania do rozwodów, lecz uznania głębokiego bólu i zdrady, jakie może powodować niewierność.
Podkreślenie wierności i zobowiązania, jakie niesie małżeństwo, jest kluczowe. Jezus wzywa swoich uczniów do pielęgnowania świętości małżeństwa, zachęcając do rozwiązywania konfliktów i wyzwań z miłością, cierpliwością i przebaczeniem. To nauczanie przypomina o głębokiej odpowiedzialności, jaka wiąże się z małżeństwem, skłaniając wiernych do pielęgnowania i dbania o swoje relacje. Odzwierciedla również szerszy biblijny temat wierności, zarówno w relacjach międzyludzkich, jak i w relacji z Bogiem.
