Werset ten odnosi się do kulminacji tradycji prorockiej, która istniała przed przyjściem Jezusa. Prorocy i Prawo, które reprezentują całość nauk Starego Testamentu, wskazywały na przyszłe spełnienie, które zrealizowało się z Janem Chrzcicielem. Jan jest postrzegany jako most między starym a nowym przymierzem, przygotowując drogę dla Jezusa Chrystusa. Jego rolą było ogłoszenie nadchodzącego Mesjasza, spełniając proroctwa, które były wypowiadane przez wieki.
Werset ten podkreśla, że wszystko w Starym Testamencie prowadziło do przyjścia Chrystusa, a Jan Chrzciciel był ostatnim zwiastunem tej nowej ery. Podkreśla ciągłość Bożego planu i spełnienie Jego obietnic. To przejście oznacza zmianę od oczekiwania na Mesjasza do realizacji Jego obecności i posługi. Zachęca wierzących do dostrzegania jedności przesłania Biblii oraz rozwijania się Bożego planu zbawienia w historii.
