W tej chwili Jezus dokonuje cudu, który podkreśla jego boską moc i głębokie współczucie dla potrzebujących. Spoglądając w niebo, Jezus uznaje swoją relację z Ojcem, pokazując, że jego autorytet pochodzi z góry. Głęboki westchnienie, które wydaje, jest znakiem jego empatii i zrozumienia ludzkiego cierpienia. Kiedy mówi "Effatha", nakazuje otworzyć uszy mężczyzny, co nie tylko przywraca mu słuch i mowę, ale także służy jako metafora duchowego przebudzenia.
Ten akt uzdrowienia przypomina o przemieniającej mocy miłości Jezusa oraz o znaczeniu otwartości na Boże słowo i obecność w naszym życiu. Zachęca wierzących do poszukiwania duchowego odnowienia i zaufania w Bożą zdolność do wprowadzania zmian i uzdrawiania. Cud ten podkreśla również znaczenie wiary oraz gotowości do przyjęcia boskiej interwencji, inspirując chrześcijan do pozostawania pełnymi nadziei i otwartymi sercami na swojej duchowej drodze.