W przypowieści o siewcy Jezus używa obrazu nasion padających na różne rodzaje gleby, aby zobrazować, jak ludzie przyjmują i reagują na słowo Boże. Ziarno, które pada na grunt skalisty, reprezentuje tych, którzy słyszą przesłanie i przyjmują je z entuzjazmem. Jednak ze względu na płytką glebę, nie ma głębokości dla korzeni, aby mogły się rozwijać. Brak głębi oznacza powierzchowną wiarę, która nie jest zakorzeniona w głębokim zrozumieniu ani zaangażowaniu.
Gdy pojawiają się trudności lub prześladowania, ci ludzie szybko się zniechęcają, ponieważ ich wiara nie jest głęboko zakorzeniona. Ta część przypowieści przypomina o znaczeniu pielęgnowania głębokiej i odpornej wiary. Zachęca wierzących do angażowania się w praktyki, które wzmacniają ich duchową podstawę, takie jak modlitwa, studiowanie Pisma i wspólnota. Dzięki temu mogą rozwijać wiarę, która przetrwa wyzwania życia i pozostanie niezłomna w obliczu przeciwności. Podkreśla to potrzebę osobistego zaangażowania w duchowy rozwój oraz dążenie do głębszej relacji z Bogiem.