W tej wypowiedzi Jezus konfrontuje religijnych przywódców z ich hipokryzją. Budują groby, aby uhonorować proroków, ale to ich własni przodkowie prześladowali i zabijali tych proroków. Akt budowania grobów ma na celu okazanie szacunku i czci, ale jest powierzchowny, ponieważ nie dotyka podstawowego problemu odrzucania przesłań proroków. Jezus wskazuje, że przywódcy powtarzają błędy swoich przodków, nie słuchając prawdziwie Bożych posłańców i nie zmieniając swoich dróg.
To przesłanie jest wezwaniem do prawdziwej pokuty i przemiany. Wzywa wierzących do zbadania własnego życia i upewnienia się, że ich działania są zgodne z ich wiarą. Nie wystarczy czcić przeszłych proroków czy postacie religijne, jeśli nie przyjmujemy także ich nauk i nie pozwalamy, aby one przemieniały nasze życie. Ten fragment zachęca do głębokiego i szczerego zaangażowania w autentyczne życie wiarą, zamiast jedynie wykonywania religijnych czynów dla pozorów.