W tej opowieści Gibeonici, obawiając się podbojów Izraelitów, wymyślili sprytny plan, aby się ochronić. Udając, że pochodzą z odległej krainy, mieli nadzieję na zawarcie traktatu z Izraelem. Ich zużyte worki i stare bukłaki na wino były częścią skomplikowanego przebrania, które miało uczynić ich historię wiarygodną. Ta narracja podkreśla znaczenie rozeznania oraz szukania Bożej mądrości w naszych decyzjach. Przypomina nam, że pozory mogą mylić i że powinniśmy być ostrożni w podejmowaniu pochopnych osądów na podstawie zewnętrznego wyglądu.
Działania Gibeonitów ujawniają także ludzką tendencję do uciekania się do przebiegłości i oszustwa w obliczu niebezpieczeństwa lub niepewności. Skłania nas to do zastanowienia się nad naszą własną integralnością i uczciwością w relacjach z innymi. Historia zachęca wierzących do polegania na Bożym prowadzeniu i mądrości, zamiast opierać się jedynie na ludzkim rozumieniu. Służy również jako lekcja o konsekwencjach braku szukania boskiego kierownictwa, ponieważ Izraelici nie konsultowali Boga przed zawarciem traktatu z Gibeonitami.