Jabin, król Hazoru, słysząc o sukcesach Izraelitów, podejmuje proaktywne działania, kontaktując się z sąsiednimi królami. Zwraca się do Jobaba, króla Madonu, oraz do władców Szimronu i Achszafu, tworząc koalicję, aby przeciwdziałać zagrożeniu ze strony Jozuego i Izraelitów. Ten werset ilustruje strach i pilność wśród kananejskich królów, którzy są świadkami rosnącej potęgi i boskiej łaski Izraelitów. Zgromadzenie tych władców oznacza znaczący moment oporu przeciwko bosko wyznaczonemu podbojowi Kanaanu przez Izraelitów.
Fragment ten podkreśla strategiczne i polityczne manewry tamtych czasów, a także szerszą narrację o obietnicy Bożej dla Izraela. Odzwierciedla napięcie między boską opatrznością a ludzkim oporem, gdyż kananejscy królowie próbują powstrzymać postęp Izraelitów. Ta koalicja królów stanowi poważne wyzwanie, ale także przygotowuje grunt pod dalsze ukazanie mocy i wierności Boga wobec Jego ludu. Werset przypomina o przeszkodach, przed którymi stają Izraelici, oraz o boskiej pomocy, która prowadzi ich przez tę podróż.
