Maria, siostra Łazarza, który jest poważnie chory, jest przedstawiona jako osoba głęboko oddana Jezusowi. Jej znane działanie, polegające na namaścić Jezusa olejkiem i otarciu Mu nóg swoimi włosami, ma ogromne znaczenie. W kontekście kulturowym, gdzie taki gest był zarówno kosztowny, jak i pokorny, podkreśla jej gotowość do oddania czci Jezusowi ponad normy społeczne. Jej czyny zapowiadają namaszczenie Jezusa przed Jego pogrzebem, symbolizując przygotowanie do Jego ofiarnej śmierci. Ten fragment zachęca wiernych do refleksji nad własnymi wyrazami wiary i oddania, skłaniając ich do rozważenia, jak mogą oddać cześć Bogu w codziennym życiu. Przykład Marii przypomina, że akty miłości i uwielbienia, niezależnie od ich wielkości, mają wartość w oczach Boga. Wzywa nas do priorytetowego traktowania naszej relacji z Bogiem i wyrażania naszej wiary poprzez szczere i pełne serca działania.
Historia Marii podkreśla także osobistą relację, jaką miała z Jezusem, przypominając nam, że wiara to nie tylko przestrzeganie zasad, ale głęboka, osobista więź z boskością. Jej gotowość do łamania norm kulturowych, aby okazać swoje oddanie, jest potężnym przykładem wiary w działaniu.
