Ten fragment odnosi się do podstawowego przekonania w chrześcijaństwie, że Jezus, nazywany Słowem, jest nieodłącznym elementem stworzenia wszechświata. Podkreśla, że wszystko, co istnieje, zostało stworzone przez Niego, co uwydatnia Jego boską naturę i autorytet. Ta koncepcja jest kluczowa dla zrozumienia relacji między Bogiem, Jezusem a stworzeniem. Sugeruje, że Jezus nie tylko jest częścią stworzenia, ale jest aktywnym sprawcą, przez którego wszystko powstało. To wzmacnia ideę Jezusa jako zarówno boskiego, jak i wiecznego, istniejącego przed i poza światem fizycznym.
To zrozumienie zaprasza wierzących do postrzegania świata jako manifestacji boskiej kreatywności i celu. Zachęca do poczucia zdumienia i wdzięczności za świat przyrody, dostrzegając w nim świadectwo mocy i obecności Jezusa. Ponadto, wyzwala wierzących do dostrzegania wpływu Chrystusa w każdym aspekcie życia, co sprzyja głębszemu duchowemu połączeniu z otaczającym ich światem. Uznając rolę Jezusa w stworzeniu, chrześcijanie są przypominani o Jego suwerenności oraz głębokiej miłości i intencji, które stoją za istnieniem wszystkich rzeczy.
