Fragment ten mówi o czasie odnowy, w którym świat przyrody zostaje ożywiony. Pustkowie, często postrzegane jako miejsce jałowości, przekształca się w bujny, zielony krajobraz. Ta przemiana jest potężnym symbolem nadziei i boskiej interwencji. Wzmianka o owocujących drzewach oraz bogactwie figowca i winnicy podkreśla powracającą obfitość i dobrobyt.
Obrazy te przypominają o Bożej wierności i Jego zdolności do przynoszenia życia oraz pokarmu nawet w jałowych czasach. Zapewnia to nie tylko ludzi, ale także całe stworzenie, w tym dzikie zwierzęta, że są pod Bożą opieką. Ta obietnica odnowy zachęca wierzących do zaufania Bożemu czasowi i zaopatrzeniu, wiedząc, że On potrafi przemienić pustkę w obfitość. To wezwanie do pozostania pełnym nadziei i oczekiwania na błogosławieństwa, które przychodzą z Bożą restauracją.
