W tym fragmencie Bóg zwraca się do ludu Izraela, wyrażając swoje rozczarowanie, że nie odpowiedzieli na Jego wezwanie. Zadaje pytanie, dlaczego nikt nie odpowiedział, mimo Jego obecności i wołania. To retoryczne pytanie podkreśla obojętność ludzi i brak wiary. Następnie Bóg zapewnia ich o swojej wszechmocy, pytając, czy Jego ręka jest zbyt krótka, aby zbawić, czy też brakuje Mu siły, by uratować. Te pytania mają przypomnieć ludziom o Jego przeszłych potężnych czynach, takich jak wysuszenie morza i zamienienie rzek w pustynie, co pokazuje Jego władzę nad stworzeniem.
Obraz wysuszenia morza i zamienienia rzek w pustynie jest potężnym przypomnieniem o kontroli Boga nad naturą i Jego zdolności do interwencji w cudowny sposób. Ten fragment zachęca wierzących do refleksji nad swoją własną gotowością na wezwanie Boga oraz do zaufania Jego mocy, by uwolnić ich z każdej sytuacji. To wezwanie do wiary, które nakłania wierzących do pamiętania o Bożej wierności w przeszłości i do odpowiedzenia na Jego wezwanie z zaufaniem i posłuszeństwem, wiedząc, że zawsze jest gotowy i zdolny, by ich zbawić.
