Abel i Kain, dzieci Adama i Ewy, symbolizują początki społeczeństwa ludzkiego oraz różnorodność ludzkich zawodów. Abel, jako pasterz, reprezentuje tych, którzy troszczą się o zwierzęta, co wymaga cierpliwości, prowadzenia i ochrony. Kain, jako rolnik, uosabia tych, którzy uprawiają ziemię, co wiąże się z ciężką pracą, pielęgnowaniem i poleganiem na wydajności gleby. Ten werset wprowadza nas w różne ścieżki braci, które zapowiadają rozwijającą się narrację ich relacji oraz podejmowanych przez nich wyborów.
Historia Abla i Kaina skłania do refleksji nad naturą pracy i jej duchowym znaczeniem. Każdy zawód, niezależnie od tego, czy dotyczy opieki nad stadami, czy pracy w polu, jest boskim powołaniem, które przyczynia się do rozwoju stworzenia. Werset ten przygotowuje nas także na tematy kultu i ofiary, ponieważ bracia później składają ofiary Bogu. Zachęca nas do zastanowienia się nad motywacjami naszych działań oraz szczerością naszej wiary. Przez Abla i Kaina widzimy znaczenie dostosowywania naszej pracy i kultu do woli Bożej, podkreślając wartość integralności i oddania w naszym codziennym życiu.
