Izak, czując ciężar starości i niepewność co do pozostałych dni, wzywa swojego najstarszego syna, Ezawa, aby poszedł na polowanie. Ta prośba nie dotyczy tylko zaspokojenia fizycznego głodu, ale jest głęboko zakorzeniona w ówczesnych zwyczajach. Przygotowanie posiłku z upolowanej zwierzyny jest wstępem do ceremonii błogosławieństwa, które Izak zamierza udzielić Ezawowi. Błogosławieństwa w czasach biblijnych miały większe znaczenie niż tylko słowa; były prorocze i niosły ze sobą ciężar dziedzictwa i przeznaczenia.
Akt polowania i przygotowania posiłku symbolizuje rolę Ezawa jako pierworodnego, który miał kontynuować rodzinną tradycję. Jednak ten moment również zapowiada złożone relacje między Ezawem a jego bratem Jakubem. Narracja, która następuje, ujawnia tematy rywalizacji, oszustwa i rozwijania się Bożych planów w nieoczekiwany sposób. Prośba Izaka uruchamia szereg wydarzeń, które ukształtują przyszłość ich rodziny oraz spełnienie Bożych obietnic przymierza.
