W tej żywej scenie król Izraela i Jehoszafat, król Judy, ukazani są w otoczeniu królewskiego splendoru, zasiadając na swoich tronach w królewskich szatach. Miejsce akcji, strefa przy bramie Samarii, ma symboliczne znaczenie, ponieważ bramy miast były często miejscem sądów i podejmowania decyzji w starożytności. Obecność proroków prorokujących przed nimi podkreśla znaczenie boskiego wglądu w sprawy, które są na tapecie. Ta scena akcentuje potrzebę, aby przywódcy poszukiwali boskiej mądrości i prowadzenia, uznając, że prawdziwa władza to nie tylko siła i pozycja, ale także dostosowanie się do wyższego celu.
Zgromadzenie proroków sugeruje proces konsultacji, w którym królowie nie działają w izolacji, lecz poszukują rady. To podkreśla wartość wspólnoty i zbiorowej mądrości w przywództwie. Przesłanie zachęca do refleksji nad równowagą między ludzką władzą a boskim kierunkiem, zachęcając przywódców do otwartości na wglądy, które wykraczają poza ich własne zrozumienie oraz do rozważenia szerszych konsekwencji swoich decyzji dla ludzi, którymi kierują.
